W pociągu...
Tak w polowie drogi między Gdańskiem, a Warszawą. Dobrze wracać do siebie. Mimo, ze nikt na Ciebie nie czeka
Smutne, ale prawdziwe. Ale juz przestałam sie zastanawiać, czy ze mną jest cos nie tak? Czy to moja wina, ze nikt nie chce ze mną byc? Jestem przyjaciółką, kochanką, pocieszycielką, niezobowiązującym spotkaniem. I to też jest OK. Jestem potrzebna, czuje sie potrzebna. Z tym, ze nie mam z tego nic dla siebie. Chyba kiedyś o tym książkę napisze. I wtedy będzie to "to coś" dla mnie :)
A teraz? Czas pomyślec o życzeniu noworocznym...
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
-
Postanowiłam "zaszaleć" i rozpocząć studia na kierunku, który zawsz mnie interesował. Już na studiach na wydziale wokalno-aktorski...
-
To mój osobisty hit nad hity :) Stosuję od kilku tygodni i chyba już się uzależniłam. Pięknie wygładza i ujednolica kolor cery. Tak naprawdę... -
Kolejny dzień, który zapisze się jako wyjątkowy w mojej karierze biżuteryjnej :) Kurs sutaszu i makramy w Royal-Stone. Polecam każdemu kursy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz